Τα εν λόγω αγγεία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις, για παράδειγμα σε εγχειρήσεις "μπόι-πας" στην καρδιά ή για την αιμοδιάλυση των νεφροπαθών, ενώ είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το ανοσοποιητικό σύστημα δεν φαίνεται να τα απορρίπτει.
Τα εργαστηριακά αγγεία θα μπορούσαν μελλοντικά να παράγονται μαζικά και να διατηρούνται στο ψυγείο των νοσοκομείων για καιρό, μέχρι να χρησιμοποιηθούν σε κάποιο ασθενή.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Γιέιλ, Ντιούκ και Ανατολικής Καρολίνα, υπό την Σάνον Νταλ, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine", γνωστοποίησαν ότι η μέθοδός τους συνίσταται στην μεταφορά κυττάρων λείων μυών από δωρητές και στην μεταμόσχευσή τους σε σωληνοειδείς "σκαλωσιές" από πολυγλυκολικό οξύ (βιοδιασπώμενο πολυμερές). Μέσα σε οκτώ έως δέκα εβδομάδες, τα κύτταρα έχουν πολλαπλασιασθεί, παράγουν κολλαγόνο και σταδιακά αντικαθιστούν τις "σκαλωσιές" που αποσυντίθενται. Αφού απομακρυνθούν τα αρχικά μυϊκά κύτταρα, προκύπτει τελικά ένα νέο είδος αναπτυγμένου αιμοφόρου αγγείου από κολλαγόνο.
Τα συγκεκριμένα αγγεία, που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε μαϊμούδες και σκύλους, δεν απορρίφθηκαν από τον οργανισμό τους και λειτούργησαν καλά επί έξι μήνες έως ένα χρόνο. Τα αγγεία μπορούν να συντηρηθούν σε αλατούχο διάλυμα μέχρι και ένα έτος, χωρίς να χάνουν την ισχύ και την ελαστικότητά τους. Αυτό σημαίνει, κατά τους ερευνητές, ότι μια μέρα οι γιατροί των νοσοκομείων θα μπορούν να παίρνουν "από το ράφι" αιμοφόρα αγγεία για χρήση σε ασθενείς.
Οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους θα αρχίσουν σύντομα, ώστε να εξακριβωθεί η ασφάλεια και η χρονική αντοχή των νέων αγγείων, σύμφωνα με την εταιρεία βιοτεχνολογίας και αναγεννητικής ιατρικής Humacyte, που συμμετείχε στην έρευνα και τη χρηματοδότησε. Μέχρι σήμερα, οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν μεταμοσχεύσεις αγγείων από ζώα, δωρητές ανθρώπους και πτώματα ή να τοποθετούν συνθετικά αγγεία, που όμως συνήθως δεν λειτουργούν σωστά πάνω από δέκα μήνες, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για αρτηριοσκλήρυνση, ανευρύσματα κ.α.
Οι χειρουργοί θεωρούν ιδανική περίπτωση, αν μπορούν να πάρουν μια φλέβα από άλλο σημείο του αρρώστου (π.χ. από το πόδι του) για να την μεταφέρουν εκεί που χρειάζεται, για παράδειγμα στην καρδιά για τους καρδιοπαθείς ή στο χέρι για τους νεφροπαθείς. Όμως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό (λόγω παχυσαρκίας, ακατάλληλων φλεβών κ.α.) ή μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές (μόλυνση, θρόμβωση κ.α.), κάτι που ελπίζεται ότι θα αποφευχθεί με τα νέα αγγεία του εργαστηρίου.
